முப்பருவங்களும் உன் பிறப்பினிலே

உன்  முகத்தைப்  பார்க்கும் 

ஆவலில் மாதங்கள் மட்டுமல்ல 

நொடிகளும் பஞ்சுகளாய் 

பறந்தது.சுமந்த உணர்வுகளை 

உரு பெற்ற உந்தன் அசைவுகளை 

என் வயிற்றிலிருந்து மடிக்கு 

வந்தவுடன் அனைத்தையும்

எழுத்தாக்கிட நினைத்த நான் 

மணற் கேணியானேன்.

விழித்திருக்கும் வினாடிகளை 

வீணடிக்காத  உந்தன் செல்ல 

முயற்சிகளின் அழகை சேகரிப்பதில் 

தோற்றுப்போகிறேன்.

உனக்கு நிகரான உதாரணங்களை 

வார்த்தைகளை எங்கே தேடுவேன்,

பார்ப்பதும் ,சிரிப்பதும்,சினுங்குவதும்

உறங்குவதும்,நெளிவதும்,துள்ளுவதும்  

நான் பெற்ற கவிதையே நீதானே!

எனது குழந்தைப்  பருவமும்

எனது தாயிடத்தில் இப்படித்தான் 

இருந்திருக்குமென்று எண்ணுகையில் 

திளைப்பினிலே குழந்தைக்கு
இணையாகின்றேன். .